Κρυμμένες λέξεις, φανερά νοήματα

Είναι γεγονός ότι κάποτε η αριστερά στεκόταν υπερβολικά στις διεθνείς αναλύσεις. Μέχρι παρεξηγήσεως, που λένε.
Θυμάμαι τι έγραφε σε βιβλίο του για την αντιδικτατορική αντίσταση, το ΠΑΜ και το ΚΚΕ Εσωτερικού, ο Τάσος Δήμου: Συναντήθηκε, σε συνθήκες παρανομίας, με τον Αντώνη Μπριλλάκη που τον "καθοδηγούσε". Επί... ώρες (!) ο Μπριλλάκης έκανε ανάλυση της διεθνούς κατάστασης. Στα... άλλα θα περνούσαν... αργότερα! Αν σκεφτούμε ότι ο Δήμου είχε καλή γνώμη για τον Μπριλλάκη, μπορούμε να καταλάβουμε πόσο πολύ μιλούσαν για τα "διεθνή" και πόσο λίγο για τα "εσωτερικά" οι... άλλοι.

Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι και βασικά, για να μην ξεχνιόμαστε, η αριστερά ηττήθηκε και ξαναηττήθηκε. Και στο έδαφος της ήττας, όπως πάντοτε, την ιστορία την γράφουν και πάλι οι νικητές. Ένα από τα πρώτα που "ζήτησαν" λοιπόν ήταν να μιλάμε τη γλώσσα τους!

Αυτό όταν είσαι απολύτως γελοίος, όπως οι "εκσυγχρονιστές", 'φέρνει' την πρόταση της Άννας Διαμαντοπούλου να μιλάμε αγγλικά από κούνια! Αν είσαι στοιχειωδώς λιγότερο γελοίος και πρέπει να εξακολουθήσεις να το παίζεις αριστερός, ακριβώς για να εκτρέψεις όσους δεν αποδέχονται την ήττα κατ' αρχήν, αντιστέκονται στη συνέχεια και σκιαγραφούν ένα κόσμο ανατροπής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, τότε δεν μιλάς αμέσως αμερικάνικα αλλά αρχίζεις να "ξεχνάς" βασικές λέξεις και έννοιες και τις αντικαθιστάς από άλλες, "αποδεκτές".

Ποιος Μαρξ και ποιος Λένιν; Ό,τι ενέπνευσε, σηματοδότησε και συμβόλισε τις πραγματικές εξεγέρσεις του χθες πρέπει να σβήσει. Ό,τι βοηθά να κατανοήσουμε το σήμερα και πολύ περισσότερο να το ανατρέψουμε, πρέπει να εξοριστεί.

Τα Γκουαντανάμο της σκέψης κυριάρχησαν παντού! Ποιος ιμπεριαλισμός; Ποιο Κράτος και Επανάσταση; Ακόμη και σήμερα -εν μέσω μιας άγριας (καπιταλιστικότατης) κρίσης- οι αριστεροί του... συστήματος ζητούν διορθώσεις!

Αφού "ξέχασαν" ότι υπάρχει ιμπεριαλισμός και όλα τα παρεπόμενα, αφού ξέχασαν ότι ήθελαν επανάσταση και ό,τι απαιτούσε, τώρα "οργανώνουν" συμμαχίες κατά του... νεοφιλελευθερισμού και του... κερδοσκοπικού καπιταλισμού. Ό,τι δηλαδή λέει και ο Σόρος. Ό,τι περιέγραψε ως "λύση" για την κρίση με τα άρθρα του στο "Βήμα" στα τέλη του Γενάρη..

Ιδού η... "ουτοπία" τους! Ένας καπιταλισμός λιγότερο... καζινόβιος, λιγότερο... νεοφιλελεύθερος και λιγότερο... ηγεμονικός. Γιατί έχουν διαβάσει και Γκράμσι οι φωστήρες μας. Για αυτό βρήκαν... λίγο το να μιλούν για ιμπεριαλισμό και πλέον οι ΗΠΑ είναι "ηγεμονική" δύναμη. Έτσι το "είδε" πέρυσι τέτοιον καιρό το συνέδριο του ΣΥΝ. Διαπίστωσαν πάντως ότι κάτι αλλάζει: δεν είναι πλέον "η μόνη ηγεμονική δύναμη" αλλά υπάρχει και "ανταγωνισμός".

Δεν θέλω να είμαι άδικος! Σε ένα σωρό σελίδες με τέτοιες "αναλύσεις" κάπου είδα και μια λέξη για "ταξικές" ανισότητες. Πρέπει να τους το αναγνωρίσουμε: ακόμη και τώρα που "ξέχασαν" ότι υπάρχουν τάξεις θυμούνται ότι υπάρχει "ταξικότητα". Προφανώς αυτό ήταν το κόκαλο που ζήτησαν οι ΣΥΡΙΖΑτοι για να κουνήσουν την ουρά τους στα σχέδια του ΣΥΝ, του ΠΑΣΟΚ και των ΗΠΑ.

Ε, ναι! Των ΗΠΑ. Δεν πάει πολύ να λογοκρινόμαστε όλοι μας;

Αλήθεια, μιας και τα λέμε όλα, δεν είναι "παράλογο" οι "κομμουνιστικές" συνιστώσες στο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να είναι η... ΚΟΕ και η ΑΚΟΑ; Ούτε καν η ιταλική... Επανίδρυση δηλαδή; Γίνομαι αμέσως σαφής. Το Αριστερό Ρεύμα του ΣΥΝ "λειτούργησε" όταν ως... αριστερό ρεύμα του ΚΚΕ προσπάθησε να το... "κλείσει". "Λειτούργησε" εγκλωβίζοντας νεανική αμφισβήτηση και ριζοσπαστικότητα. "Τελείωσε" όμως, υποκύπτοντας -ευθύς εξαρχής- στη νεοταξίτικη μετάλλαξη, μετατρέποντας, σε μια νύχτα, τους "κομμουνιστές" που έφευγαν από το ΚΚΕ σε "αριστερούς". Τώρα το παιχνίδι δεν το κάνουν... Γκραμσιανοί σαν τον Λαφαζάνη, αλλά άλλοι, πατενταρισμένοι, σαν κι αυτούς που το Εσωτερικό έστελνε στο Ινστιτούτο Γκράμσι του Μπερλίνγκουερ.

Σε πείσμα όλων των... Γκραμσιανών όμως (από τον Γιάννη Βούλγαρη του Κύρκου και των εκσυγχρονιστών, μέχρι τον Παναγιώτη Λαφαζάνη του κάποτε ΚΚΕ και τον Ρούντι Ρινάλντι της ακόμα ΚΟΕ) είμαστε πολλοί αυτοί που δεν βλέπουμε στις... ΜΚΟ και τις ανεξάρτητες Αρχές την κοινωνία των πολιτών και ακόμη περισσότεροι αυτοί που βλέπουμε τον ιμπεριαλισμό στις δολοφονικές επιθέσεις του Ισραήλ, στους βομβαρδισμούς της Σερβίας, στον αποκλεισμό της Κούβας και στους σχεδιασμούς για επίθεση στο Ιράν, στη Ρωσία και την Κίνα.

Για τον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό, το σημερινό πολιτικό διακύβευμα είναι να μην τους... "βλέπουμε". Να μιλάμε με τις λέξεις που θέλουν. Να είμαστε "ενωτικοί" για να μην... απομονωθούμε. Να είμαστε "λογικοί" για να μας... καταλαβαίνει ο κόσμος. Να είμαστε "σύγχρονοι" για να φαίνεται ότι είμαστε της... προόδου.

Ε, λοιπόν, άλλη μια φορά δεν πρέπει να τους κάνουμε το χατήρι. Ας αφήσουμε τους Ιούς μόνους ειδικούς στη διαλεκτολογία της Pax Americana.

ΥΓ. Επιτρέψτε μου να αφιερώσω αυτό το κείμενο στον Π. Λαφαζάνη και τον Γ. Μηλιό. Επειδή όταν μιλούν "εκτός" είναι... κομμουνιστές αλλά όταν μιλούν "στα όργανα του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ" χαράζουν γραμμή χωρίς να ξεχνούν τον... αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων.

Όσο πολλοί κι αν είμαστε, το καπιταλιστικό σύστημα μας θέλει "μεμονωμένους"

Πολλοί και πρώτοι απ' όλους οι "αστέρες" των ΜΜΕ... τρελαίνονται όταν μιλούν για ανθρώπους που θέτουν συλλογικά αιτήματα. Επειδή παραέγιναν... λάιφ στάιλ τα πράγματα αλλά οι περισσότεροι περνάμε κάθε χρόνο και χειρότερα, είναι καιρός να πούμε δυο - τρεις κουβέντες.

Δεν τους "αρέσουν" τα μπλόκα λοιπόν, δεν τους "αρέσουν" οι απεργίες, δεν τους "αρέσουν" οι όποιες κινητοποιήσεις αλλά ούτε λόγος από αυτούς τους... ειδήμονες για το πώς "ακούγεται" όποιος ζητάει το δίκιο του.

Μου θυμίζουν τα παπαγαλάκια του συστήματος που σε πρώτη ευκαιρία, δεκαετίες τώρα, ψελλίζουν κάτι για τους... Γιαπωνέζους εργαζόμενους που όταν "απεργούν" φοράνε απλώς ένα περιβραχιόνιο που "δηλώνει" ότι είναι "απεργοί" και πάνε κανονικά στη δουλειά τους! Πώς κερδίζουν όμως τα δίκια τους; Πώς "πείθεται" ο "αρμόδιος" ότι πρέπει να δικαιωθούν; Αυτό οι παπαγάλοι μας "ξεχνούν" να το πουν!

Ας σοβαρευτούμε λοιπόν. Δέκα χιλιάδες τρακτέρ σε πορεία διαμαρτυρίας από την Καρδίτσα μέχρι τον Μπράλο δεν είναι βέβαιο ότι κάνουν τον κάθε Χατζηγάκη να ιδρώσει. Δυο χιλιάδες "έργαλεία" όμως σε δυο τρία μπλόκα προσεκτικά επιλεγμένα κατεβάζουν κάθε υπουργό από το βάθρο του. Κατά τα άλλα, όλα αυτά τα επικοινωνιακά για σχεδιασμούς και προγραμματισμούς στην αγροτική οικονομία ΝΔ και ΠΑΣΟΚ τα έχουν πρόχειρα όταν είναι αντιπολίτευση ενώ δεν τα... εφαρμόζουν όταν είναι κυβέρνηση.

Ή, για να ξαναγυρίσουμε στο πολιτικό, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είναι, εναλλάξ, υπέρ των αγροτικών κινητοποιήσεων όταν οι... άλλοι είναι στην κυβέρνηση και εναντίον τους όταν κυβερνούν οι... ίδιοι. Αφήστε πια την περίφημη κρίση. Ποιος δεν βλέπει ότι τα "μέτρα" έχουν στόχο την ενίσχυση των πυλώνων του συστήματος που καταρρέουν ενώ δεν προσφέρουν ούτε το ελάχιστο στους εργαζόμενους που πλήρωσαν χτες και καλούνται σήμερα να ξαναπληρώσουν;

Μικροαστισμός και ανυπαρξία ενός επαναστατικού κόμματος που θα ενοποιεί τις επιμέρους κινητοποιήσεις και θα θέτει δια αυτών και μέσα από αυτές το ζήτημα μιας άλλης εξουσίας, οδηγούν στη σημερινή εικόνα: Οι κινητοποιήσεις σε οποιοδήποτε κλάδο έχουν πιθανότητα επιτυχίας μόνο όταν υπάρχει ευρύτερο οικονομικό και κοινωνικό κόστος. Αλλά, ταυτόχρονα δυστυχώς, κάθε κλάδος -και με τις στρεβλώσεις στην εκπροσώπησή του που μεθοδεύει το σύστημα- θεωρεί το "δικό" του αγώνα δίκαιο και "αδικες" τις κινητοποιήσεις των "άλλων".

Δια των ΜΜΕ και των μισθωμένων τελάληδων του συστήματος, οι κινητοποιήσεις προβάλλονται μόνο εντασσόμενες στις αντιπολιτευτικές κινήσεις που έχουν την "έγκρισή" τους και την ίδια τη στιγμή της προβολής αρχίζει ο βομβαρδισμός των ίδιων των κινητοποιούμενων και ευρύτερα της "κοινής γνώμης" με τα γνωστά τροπάρια της "σύνεσης" και των "γενικότερων παραγόντων" που πρέπει να ληφθούν υπόψη.

Αναλύσεις της πλάκας βγαίνουν πάλι από τα συρτάρια και αναλυτές ελαστικής... άποψης, για να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις των εργοδοτών τους, πουλάνε "γνώση" σε βάρος των εκάστοτε κινητοποιούμενων. 'Ετσι, για παράδειγμα, "χρειάζονται" πολυήμερες απεργίες των τραπεζοϋπαλλήλων για 30 ευρώ αύξηση μηνιαίως ενώ τα "στελέχη" των τραπεζών παίρνουν μπόνους και πριμ και μαύρα για να μην... προβλέπουν την οικονομική κρίση, για να διακινούν... τοξικά ομόλογα και να μπορούν απερίσπαστοι να... παρακολουθούν τον κόσμο της εργασίας να ζει κάθε χρόνο και χειρότερα.

Δεν χρειάζονται... προφητικές ικανότητες για να βλέπουμε το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα και την κλυδωνιζόμενη Νέα Τάξη του.

Χρειάζεται όμως να βγούμε λίγο από το καβούκι μας για να αντιληφθούμε ότι οι λύσεις δεν έρχονται απλά με "νομοθετικές ρυθμίσεις" και δεν είναι απλό ζήτημα προσώπων, Ομπάμα ή Μπους, Χατζηγάκης ή Χρυσοχοϊδης, και δεν λέω άλλα γιατί θα παραγίνει κωμωδία μια πολύ σοβαρή υπόθεση

Εδώ ο πρόεδρος, εκεί ο πρόεδρος, πού είναι ο πρόεδρος;

Νέα επίθεση κατά του τέως προέδρου του ΣΥΝ Αλαβάνου με αιχμές για τον νυν πρόεδρο Τσίπρα εξαπέλυσε ο πρώην πρόεδρος Κωνσταντόπουλος! Ο πρώην Νίκος Κωνσταντόπουλος δήλωσε στη σημερινή REALnews ότι ο τωρινός Αλέξης Τσίπρας δεν είναι ο ουσιαστικός πρόεδρος γιατί πραγματικός πρόεδρος είναι ο τέως Αλέκος Αλαβάνος.

Συγκεκριμένα, ο κ. Κωνσταντόπουλος αναφέρει: «Έπειτα από έναν χρόνο δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο Αλέκος Αλαβάνος, που ήταν πρόεδρος, έπρεπε να φύγει για να ξαναείναι στην πράξη πρόεδρος, όπως επίσης και γιατι ο Αλέξης Τσίπρας, που δεν ήταν πρόεδρος, έπρεπε να εκλεγεί πρόεδρος του κόμματος, για να μην είναι και πάλι ουσιαστικά πρόεδρος».

Ο Κωνσταντόπουλος μιλά για "καινοφανές σχήμα πολιτικής λειτουργίας" και ρίχνει γέφυρες στην ανανεωτική πτέρυγα του ΣΥΝ που άλλωστε έχει ανεβάσει τελευταία τους τόνους της κριτικής της στην πλειοψηφία του ΣΥΝ με αφορμή τη στάση απέναντι στους κουκουλοφόρους.

Προφανώς στις κινήσεις στο χώρο του ΣΥΝ πρέπει να υπολογίσουμε και την επανεμφάνιση του διαχρονικά ουσιαστικού προέδρου του Λεωνίδα Κύρκου που διαχώρισε τη θέση του από την πλειοψηφία και έθεσε ουσιαστικά ζήτημα για τη συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ θεωρώντας λαθεμένες όλες τις αποφάσεις του τελευταίου συνεδρίου του κόμματος.

Αν προσθέσουμε και τη σιωπή για όλα αυτά του υπό τον Λαφαζάνη Αριστερού Ρεύματος έχουμε μια αρκετά ευκρινή εικόνα του... κουλουβάχατου.

Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ο Συνασπισμός... κατασκευάστηκε για υπάρξει συγκυβέρνηση. Είναι λογικό λοιπόν να βγαίνουν μαχαίρια τώρα που μπαίνουν οι όροι για την επόμενη "κυβερνητική συμμαχία".

Κρέμασαν τα νταούλια... στο σαλόνι

Συγκέντρωση στο Σπόρτιγκ οργανώνει ο ΣΥΡΙΖΑ τη Δευτέρα 19 Ιανουαρίου με θέμα( «Ο αγώνας συνεχίζεται - Ούτε βήμα πίσω». Ομιλητής ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρας, ενώ θα χαιρετίσει ο Μαν. Γλέζος.

Δεν ξέρω τι συμπέρασμα βγάζουν οι αριστεροί του καναπέ. Εμένα πάντως αυτά τα ηρωικά μου μοιάζουν σαν εκείνο «το όπλο παραπόδα» που πέταξε ο Ζαχαριάδης για να κρύψει τα λάθη και τις ανημπόριες του ή σαν τα «δεν θα γίνει δικτατορία» που διακήρυσσαν ο Αντρέας και ο Κύρκος λίγο πριν έλθει η χούντα και πατήσει τη χώρα, αποκαλύπτοντας τις ευθύνες τους για ένα κίνημα που στα λόγια τους αναπτυσσόταν αλλά ευνουχιζόταν με τις πράξεις τους.

Ούτε βήμα πίσω λοιπόν. Μα αυτό κάτι δεν θυμίζει; Όχι, δεν θυμίζει απλώς, είναι αντιγραφή του συνθήματος που έριξε ο Τσίπρας μιλώντας στη συνάντηση του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς στην Αθήνα. Πώς τα λέει ο μεγάλος!

«Ούτε βήμα πίσω από το δικαίωμα της νεολαίας στην μαζική μαχητική ειρηνική διαμαρτυρία. • Ούτε βήμα πίσω από το δικαίωμα της νεολαίας να διεκδικεί ένα μέλλον, που δεν θα είναι η ανασφάλιστη και η επισφαλής εργασία. • Ούτε βήμα πίσω από το δικαίωμα της νεολαίας σε δωρεάν δημόσια αξιοπρεπή παιδεία. • Ούτε βήμα πίσω από την υπεράσπιση της δημοκρατίας και των κοινωνικών δικαιωμάτων, απέναντι στην αυθαιρεσία και την καταστολή. • Ούτε βήμα πίσω από την υπεράσπιση των ανθρώπινων αναγκών και των δημόσιων αγαθών, απέναντι στον καταναγκασμό του κέρδους»

Μα υπάρχει κάποιος πολιτικάντης σε αυτό τον τόπο που να μην δηλώνει ότι τα δέχεται όλα αυτά;

Όχι, ισχυρίζεται ο Τσίπρας. Μόνο αυτοί τα λένε και για αυτό «Ήμασταν η μόνη πολιτική δύναμη που μίλησε από την πρώτη στιγμή για εξέγερση. Γίναμε στόχος όλου του πολιτικού συστήματος».

Για προσέξτε εκείνο το εισαγωγικό για «μαζική ειρηνική διαμαρτυρία» και ας αναρωτηθούμε παρέα αν αυτό ακριβώς έλεγαν Αλαβάνοι, Τσίπρες και Δραγασάκηδες εκείνες τις ημέρες. Αν για τέτοιες δηλώσεις δέχτηκαν κριτική.

Ας σημειώσουμε λοιπόν ότι «ξέχασαν» τι δήλωναν, ότι ακόμη και τώρα δεν έχουν λέξη να πουν για τους πλιατσικολόγους βαρβάρους (αλήθεια γιατί;) και ας προσμετρήσουμε ότι από όλα τα γεγονότα του Δεκέμβρη και όλες τις συζητήσεις που προκλήθηκαν ένα μόνο διαφοροποιεί πλέον τον Τσίπρα: «Ήμασταν η μόνη πολιτική δύναμη που μίλησε από την πρώτη στιγμή για εξέγερση».

Μπορεί για τους σαλονάτους αριστεριστές αυτό να αρκεί. Οι λέξεις έχουν τη σημασία τους και η χρησιμοποίηση της μιας ή της άλλης δείχνει ποιος είσαι και τι στόχους έχεις . Αλλά αυτό, προφανώς, ισχύει και για πολλούς άλλους όρους που έχουν εξοβελιστεί από το Συνασπισμό και σιγά σιγά και από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Πόσοι από δαύτους χρησιμοποιούν τη λέξη ιμπεριαλισμός; Πόσοι αντιστρατεύονται τον καπιταλισμό και όχι, κατά τις προσφιλείς τους διατυπώσεις, τον «ακραίο καπιταλισμό» το «νεοφιλελευθερισμό» ή τον «καπιταλισμό - καζίνο»; Πόσοι μιλούν έστω για Νέα Τάξη και πόσοι την αντιστρατεύονται;

Αλλά τι ψάχνουμε; Τα είπε όλα ο Τσίπρας. Δέχτηκαν λοιπόν επίθεση, έγιναν στόχος αλλά άντεξαν. Ξέρετε γιατί; Επειδή «ήρθαν δυο στοιχεία να αποδομήσουν τη στοχευμένη επικοινωνιακή επίθεση που δεχτήκαμε»

Και ποια είναι αυτά τα στοιχεία που προστάτευσαν τη «ριζοσπαστική αριστερά» του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ; Τα εξήγησε και αυτά ο πρόεδρος του ΣΥΝ! Ήταν «Η παρέμβαση του προκαθήμενου της Ελλαδικής Εκκλησίας που έκανε λόγο για κοινωνικά αίτια που εξεγείρουν δικαιολογημένα τους νέους» και «Οι ανταποκρίσεις διεθνών έγκυρων μέσων μαζικής ενημέρωσης που έγραψαν για εξέγερση της ελληνικής νεολαίας».

Ποια διαπλοκή; Ποιος σύστημα; Ποιοι ιδεολογικοί μηχανισμοί του κράτους; ΄Ο,τι πει ένας αρχιεπίσκοπος και ό,τι γράψουν τα διεθνή... έγκυρα μέσα ενημέρωσης είναι η αλήθεια των «αριστερών» και η «δικαίωση» των «επαναστατών» μας.

Τα στελέχη του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ είναι τόσο καιροσκόποι που επιστρέφουν -όποτε είναι αναγκεμένοι- ακόμη και στην θεωρία ενός... κράτους - εργαλείου!Και είναι τόσο χυδαία πολιτικάντηδες ώστε η στάση τους απέναντι στην εκκλησία, με την συγκεκριμένη ιστορία της και την συγκεκριμένη πρακτική της, αιώνες τώρα, εξαρτάται από μια... δήλωση του επικεφαλής της.

Τόσος μαρξισμός δεν αντέχεται! Κακός Χριστόδουλος - κακή εκκλησία. Καλός Ιερώνυμος - καλή εκκλησία. Και τόσο συνέπεια και τόσες αρχές, θα συμπλήρωνα. Αλλά από πότε οι... Φαναριώτες και οι... (ενίοτε) Φιλέλληνες έγιναν οι συνεπείς εκφραστές του... λαϊκού κινήματος;

Εμείς δεν είμαστε χαχόλοι. Έτσι δεν προσπερνάμε το χαιρετισμό του Μανόλη Γλέζου στην εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ. Θα αναρωτηθούμε λοιπόν, σε τι ακριβώς δεν κάνει «ούτε βήμα πίσω» το ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς;

Ο Γλέζος δεν ήταν αυτός που κατήγγειλε τη στάση του.... ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στους κουκουλοφόρους, στη συνάντηση του Ευρωπαϊκού Κόμματος της Αριστεράς, ναι, σε αυτήν που είπε ο Τσίπρας όσα αναφέραμε προηγουμένως,; Ο Γλέζος δεν είπε ότι τη λάθος «στάση μας την πληρώσαμε και την πληρώνουμε ακόμη»;

Σε τι ενοποιούνται λοιπόν; Αν ήμουν ΚΚΕ θα έλεγα ότι συναντώνται στην αντιπαλότητα προς το ΚΚΕ, και θα είχα μπόλικο δίκιο. Άλλωστε η εκτέλεση του (νεοταξίτικου) συμβολαίου περιθωριοποίησης του ΚΚΕ είναι θεμελιακή για το ΣΥΝ και όρος διατήρησης του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά δεν ανήκω στο ΚΚΕ.

Άποψή μου είναι ότι ο ρόλος που ανετέθη στο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στις κινητοποιήσεις του Δεκεμβρίου, της «νομιμοποίησης» των πλιατσικολόγων και της βαρβαρότητας και της υποταγής των αυθόρμητων διαμαρτυριών στα σχέδια του καθεστωτισμού και της Νέας Τάξης, ολοκληρώθηκε. Τώρα είναι η ώρα να ανακρούσουν, σχετικώς, πρύμναν και να περιμένουν την επόμενη ευκαιρία για...έφοδο.

Αλήθεια, αυτοί δεν καταδικάζουν σε κάθε ευκαιρία, τη λογική της εφόδου για κατάληψη των... Χειμερινών Ανακτόρων; Ας το αφήσουμε όμως και αυτό για το Αριστερό Ρεύμα του Λαφαζάνη που εξακολουθεί (περιέργως να βρίσκεται σε χειμέρια νάρκη και ας εστιάσουμε στην επέλαση των Κυρκικών.

Τι είπε λοιπόν ο Κύρκος στη REALnews, μια έγκυρη εφημερίδα κατά πώς θαλεγε και ο Τσίπρας; «Αλλοιώθηκε η εικόνα του ΣΥΝ (...) Δεν έχω καμία ευθύνη για τα λάθη που διαπράχτηκαν το τελευταίο διάστημα και αλλοίωσαν την εικόνα συνεπούς δημοκρατικού κόμματος που είχαμε οικοδομήσει» και όχι μολότοφ και όχι σπασίματα και να «φράξουμε το δρόμο του αίματος».

Είναι όμως συνεπής με ό,τι έλεγε πριν από ένα μήνα; Η απάντηση, δυστυχώς για αυτόν, είναι όχι! Τον έβγαλαν στο, επίσης έγκυρο κατά Τσίπρα, MEGA τότε, και του ζήτησαν να σχολιάσει δηλώσεις του Κωνσταντόπουλου, επικριτικές για Αλαβάνο και Τσίπρα. Δεν το έκανε! Ούτε ακολούθησε έναν «τρίτο δρόμο», να είναι λχ επικριτικός για τον Κωνσταντόπουλο αλλά και για τους Αλαβάνο - Τσίπρα. Επικρότησε τη στάση τους. Δεν «έβλεπε» κουκουλοφόρους. Δεν «έβλεπε» πλιάτσικο». Δεν ήξερε τι είναι η Νέα Τάξη. Τους στήριξε! Αλλά τώρα, αφού έκαναν αυτό που «έπρεπε», τους στέλνει και το λογαριασμό...

Τώρα βλέπει κουκουλοφόρους. Τώρα βλέπει πλιάτσικο και σπασίματα. Αλλά εξακολουθεί να μην «βλέπει» Νέα Τάξη. Και εκεί παίζεται το παιχνίδι: Να πάει τώρα που έδωσε ότι του ζήτησαν το Δεκέμβριο ακόμη νεοταξικότερα ο ΣΥΝ. Να περιθωριοποιηθούν ή και να εξοστρακιστούν όσοι στο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι εντελώς «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι». Και «εκείνοι» στην περίπτωσή μας δεν είναι οι Σπαρτιάτες αλλά οι πέραν του Ατλαντικού.... φίλοι μας.

Τα είπε όλα, άλλωστε, ο Λόταρ Μπίσκι, πρόεδρος του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς στην παρέμβασή του: «η βία κατά των ξένων περιουσιακών στοιχείων και κατά προσώπων ενδεχομένως να είναι μια έκφραση αυτής της οργής αλλά δεν είναι μέσο του αγώνα για έναν καλύτερο κόσμο. Επιπλέον, την θεωρούμε αντιπαραγωγική. Αντιπαραθέτοντας στην λογική της καταστολής την λογική της επιθετικότητας, δημιουργούν τρόπους πολιτικής συμπεριφοράς που υπονομεύουν θεμιτούς λαϊκούς στόχους, στα μάτια πολλών ανθρώπων».

Διαβάστε την πάλι και πάλι την «πλατφόρμα» της ευρωκαθοδήγησης των «επαναστατών» μας . Και αναρωτηθείτε μαζί μου εάν αυτή η... «αντιπαραγωγικότητα» δεν σπρώχνει δύο κλικ δεξιότερα τον ΣΥΝ. Θα αποδεχτούν επί της ουσίας τη δεξιά κριτική για τα σπασίματα και το πλιάτσικο και θα συνεχίσουν να κάνουν «πόλεμο» σε όσους, δεκάδες μπλογκ, ανεξάρτητοι της αριστεράς και το ΚΚΕ, τους αντιπαρατέθηκαν εξ αριστερών.

Αν αυτό ήταν το εσωκομματικό σχέδιο του Αλαβάνου, πέτυχε. Αυτός που πρέπει να ανησυχεί είναι ο Λαφαζάνης και όσοι συν αυτώ αφελείς διατηρούν ακόμη αυταπάτες.

Για το άλλο τους σχέδιο, να ακολουθήσουμε όλοι το δρόμο της πλιατσικολόγας βαρβαρότητας, συνδράμοντας στην κατασκευή του κινήματος που «βολεύει» τους «φίλους του λαού» και το «διεθνή παράγοντα», δεν ανησυχούμε. Τους το... επιστρέψαμε κανονικότατα. Και θα μπορέσουμε να κινηθούμε από καλύτερες θέσεις όταν «ξεχάσουν» το χαστούκι και αναλάβουν νέες «πρωτοβουλίες».

Αλήθεια, γιατί «ξέχασαν» το επαναστατικό τους αίτημα για «κάλπες τώρα»; Τόση... συνέπεια ακόμη κι εγώ που τους ξέρω καλά δεν μπορώ να την αντέξω.

Το σύστημα, ο πραξικοπηματισμός και οι "επαναστάτες"

Η κοινωνική οργή είναι αναμφισβήτητη. Και δικαιολογημένη και εξηγήσιμη.

Αυτό που δεν δικαιολογείται είναι η στάση δυνάμεων, από τον μεγαλύτερο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ μέχρι την τελευταία αριστερίστικη γκρούπα, που συγκλίνουν στην υποταγή στο αυθόρμητο και στη θεοποίηση μιας "εξέγερσης" όπου οι "εξεγερμένοι" δεν έχουν στόχους, δεν διαλέγονται ούτε μεταξύ τους στις πιο μικρές και "παρεϊστικες" οντότητες και τον τόνο δίνουν οι οργανωμένες ομάδες που από μακριά βρωμάνε... "υπηρεσίες".

Εξηγείται γιατί δηλώνουν υπέρ: Προσπαθούν να "οικειοποιηθούν" την οργή, είτε στις κάλπες, είτε -πολύ πιο απεχθώς- σε έναν μικροκομματικό λογαριασμό όπου θλιβερές νομενκλατούρες θα ισχυριστούν ότι "δικαιώθηκαν" και θα διεκδικήσουν την αναπαραγωγή τους.

Δεν είναι πάντα εξηγήσιμο, όσο κατανόηση και αν δείξουμε σε "χρήσιμους ηλίθιους" που παριστάνουν τους επαναστάτες, γιατί δεν είδαν εγκαίρως το προβοκατόρικο σχέδιο και δεν τόλμησαν να ακολουθήσουν το μοναδικό δρόμο που υπάρχει για αριστερούς, χωρίς εισαγωγικά βεβαίως και, εννοείται, όχι κατά συνθήκην:

Να μιλήσουν για την οργή, να καταγγείλουν τις αιτίες της, να δείξουν τις πολιτικές ευθύνες αλλά και να αντιταχθούν, την ίδια ώρα, χωρίς ταλαντεύσεις, στους προβοκάτορες και όποιους είναι πίσω τους.

Δεν το έκαναν. Και για αυτό είναι υπόλογοι.

Όσο κι αν σκούζουν ότι "στοχοποιήθηκαν" κι όσο κι αν φωνάζουν προσπαθώντας να "δείξουν" μια "ανίερη συμμαχία ΝΔ ΚΚΕ ΛΑΟΣ".

Το μόνο που προσπαθούν είναι να σχηματίσουν μια "νέα ιερή (!) συμμαχία" ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ και "αριστεριστών" σαν κι αυτούς που συνωστίζονταν στα φόρουμ, η οποία κλείνει το μάτι στους υπεραντλαντικούς "συμμάχους" της χώρας και στους ευρωπαίους "κριτικούς εταίρους" σαν τον Ευρωπαϊκό Αριστερό Κόμμα και σαν τον Μπερτινότι.

Κάποτε, μέχρι παρεξηγήσεως, οι αριστεροί ξεκινούσαν κάθε "εισήγηση" από ανάλυση της διεθνούς κατάστασης. Τώρα, συνήθως, η διεθνής ανάλυση εξοβελίζεται μέχρι... εξαφανίσεως. Όσο για την εσωτερική ανάλυση υποβαθμίζεται σε σχόλια για τη συγκυρία και εκπίπτει σε συνθήματα για προσφυγή στις κάλπες.

Και όμως: πάντοτε, η αριστερά, με τις όποιες αδυναμίες, όταν ζητούσε να πέσει η κυβέρνηση αντιπαρέθετε σαφώς το στόχο της. Όριζε τι κυβέρνηση θέλει, ποια θα είναι τα μέτρα που θα πάρει, οργάνωνε βάσει αυτών τις συμμαχίες της. Τώρα; ΤΙΠΟΤΕ!

Αυτό κάνει πολλούς από εμάς που δεν ζούμε από κρατικές επιχορηγήσεις ούτε είμαστε εξ επαγγέλματος αριστεροί, να βλέπουμε μη εξηγήσιμη την υποταγή των πάντων στη συγκυρία και να προβληματιζόμαστε για την υποταγή των υποτιθέμενα αριστερών σχηματισμών στο σύστημα και την ένταξή τους στους υπερατλαντικούς σχεδιασμούς.

Τώρα, τρέχουν να μιλήσουν κατά της "τρομοκρατίας" και να πάρουν αποστάσεις από τις -δυστυχώς στρατηγικού χαρακτήρα- κινήσεις τους που επιτρέπουν στους κάθε λογής προβοκάτορες να κάνουν απερίσπαστοι "παιχνίδι". Χωρίς να θέλουν να δουν, έστω και σήμερα, κατόπιν (υπεραντλαντικής) εορτής, τις δικές τους ευθύνες.

Όσο "ανανεωτικοί" ή "ριζοσπάστες" και "αντικαπιταλιστές" να δηλώνουν ένα μας δείχνουν: είναι απολύτως... παραδοσιακοί!

Συνθηκολόγοι επί της ουσίας, πλιατσικολόγοι συνειδήσεων στο δρόμο για τις κάλπες και τελικώς συστημικοί σε όλα! Αντιστρέφουν τα πάντα με ένα στόχο: τη "νέα μεταπολίτευση" που εδώ και μια δεκαετία τουλάχιστον σχεδιάζει η Νέα Τάξη.

Πολλοί από αυτούς "αντιτάχτηκαν" στο Σημίτη. Αρκετοί "διαφώνησαν" με τον Λαλιώτη. Αλλά όλοι τους δείχνουν να μην μπορούν να φτύσουν τα αγκίστρια που τους πέταξαν. Άγονται και φέρονται ως "επαναστάτες" στον κόσμο που όρισαν οι "εκσυγχρονιστές" και οι "σοσιαλιστές" του συστήματος αλλά και οι μεταξύ τους αντιθέσεις.

Τυπικά δείγματα των ορίων τους το Φόρουμ, που χρηματοδότησε το ΠΑΣΟΚ για να έχουν "χώρο" οι "επαναστάτες" μας, η διανομή των κρατικών επιχορηγήσεων που καθορίζει την "ενότητά" τους, και οι ποικιλώνυμες ΜΚΟ που σηματοδοτούν την "ανατρεπτική" πολιτική τους.

Πάντα, βέβαια, στην κατηφόρα, οι τενεκέδες κάνουν θόρυβο. Θα συνεχίσουν να σκούζουν λοιπόν. Για να μην τους κριτικάρουμε. Για να τους επιτρέψουμε να συνεχίσουν το "εργο" τους.

Δεν θα το κάνουμε όμως. Θα βαθύνουμε την αντιπαράθεση μαζί τους και θα την επεκτείνουμε: είναι καιρός να φανεί το πρόσωπό τους, με όλες τις απουκρουστικές του, πραξικοπηματικές, ρυτίδες, σε κάθε κύτταρο της κοινωνίας. Όπου υπάρχουν αριστεροί που επιμένουν να μην αποδέχονται την "αυτοκρατορία" τους, να βλέπουν και να αντιπαλεύουν τη Νέα Τάξη.

Ας περάσουν μόνοι τους τον "Ατλαντικό" της πειθάρχησης στη "Νέα Εποχή".

Είναι πολλά τα λεφτά παλικάρια μου

Διαβάζω πολλές σωστές επισημάνσεις για ‘αριστεριστές’ του χτες, αλλά φοβάμαι ότι πέφτουν στο κενό, καθώς αυτοί εξαργυρώνουν την ιστορία τους (και το σημαντικότερο: την ιστορία πολλών άλλων) σιτιζόμενοι από το κράτος.

Θα πείτε ότι δεν έχει σημασία: Όλοι μας κάπου δουλεύουμε. Δεν είναι έτσι. Αυτοί "δουλεύουν" εξαργυρώνοντας το τι ήταν χτες και επίσης -και αυτό είναι χειρότερο- τι ήταν ένα σωρό κόσμος που τους ακολούθησε.

Σωστά μερικοί που δεν μασάνε τα λόγια τους επισημαίνουν τη σχέση "αριστεριστών" - συστήματος. Αυτό καθορίζει τη στάση τους. Επιτρέψτε μου όμως να σημειώσω ότι αυτό τους "οδηγεί" χρόνια τώρα.

Οι ΕΚΚΕτζήδες λχ. "Είδαν" όσα έλεγαν για "διπλό αγώνα", κατά ιμπεριαλισμού και σοσιαλ-ιμπεριαλισμού να τα "λέει", κάπως, και το ΠΑΣΟΚ. Ονόμασαν, λοιπόν, "δικαίωση" να τρέξουν και να προσχωρήσουν σε αυτό με τυμπανοκρουσίες από εντεταλμένα ΜΜΕ.

Τι έγινε; Άλλαξαν κάτι; Τι; Οι περισσότεροι πήραν την καρέκλα που τους πρόσφερε το σύστημα ΠΑΣΟΚ, βολεύτηκαν, και άραξαν. Αν τους πετύχεις πουθενά δεν υποστηρίζουν ότι κάτι δικαιώθηκε γιατί δεν θέλουν ούτε καν να σκέφτονται ότι δικαιώθηκε η κακομοιριά τους. Επικριτικοί παρουσιάζονται. Αλλά χωρίς, σε αυτή τη φάση, τυμπανοκρουσίες από τα ΜΜΕ.

Ποιος πλασάρει αργυρώνητους;

Άσε πια τη Β΄ Πανελλαδική που θυμούνται κάποιοι τυμβωρύχοι.
Αυτοί που ψωμίζονται από ΜΚΟ και ευρωπρογράμματα και προέρχονται από αυτή την οργάνωση δεν είναι οι ίδιοι με εκείνους που πριν από 20 χρόνια πήγαιναν με το ΠΑΣΟΚ; Πότε ΠΑΣΟΚ, πότε ΣΥΡΙΖΑ, από δίπλα ευρωκονδύλια και στο βάθος Νέα Τάξη. Αυτό βλέπω εγώ και δεν νομίζω ότι υπάρχει βάσιμη αντίρρηση.

Μετράω: Ιοί, Παν-Παν, Μηλιός, Βερναρδάκης. Και λογαριάζω: 6 στελέχη του νεοταξίτικου συστήματος και ένας αντιρρησίας (;), 16 κολαούζοι και 63 χειροκροτητές, έκαναν καριέρα στο όνομα 2000 μελών του Ρήγα που αποχώρησαν το 1978 αλλά, πολύ περισσότερο, καίγοντας, το 1981, την ίδια την Πανελλαδική για καύσιμο της προσωπικής τους πορείας.

Βάλατε δύσκολα και είπα να θυμηθώ και άλλα που καταδεικνύουν το πολιτικό ποιόν των κάποιων "αριστεριστών". Οι συνεργάτες του ΣΥΝ λοιπόν, τα στελέχη της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, γκρίνιαζαν μετά τις προηγούμενες εκλογές γιατί όλοι οι βουλευτές ήταν "κομματικοί" και ο ΣΥΡΙΖΑ "δεν κράτησε τη συμφωνία" για εκλογή έστω ενός από τους συνεργαζόμενους.
Γιατί όμως δεν φρόντισαν να συμφωνήσουν ΓΡΑΠΤΩΣ με το ΣΥΝ ότι θα εκλεγεί ΚΑΙ συνεργαζόμενος βουλευτής;

Η απάντηση που δίνουν οι συμπαθέστατοι, αλλά αφελείς, υποστηρικτές αυτών των σχημάτων είναι κάτι σαν "τους ενδιέφερε η γενικότερη πολιτική μάχη".

Η αλήθεια όμως είναι ότι όλα όσα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ τους ενδιέφεραν τα συμφώνησαν γραπτά!

"Ξέχασαν" λοιπόν να συμφωνήσουν ποιοι θα πάνε στη Βουλή αλλά δεν ξέχασαν ΠΩΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΜΟΙΡΑΣΙΑ των χρημάτων της κρατικής επιχορήγησης.

Το δευτερεύον, ποιοι θα είναι οι εκπρόσωποι, "ξεχάστηκε". Το πρωτεύον, ποιοι εισπράττουν και πόσα, το θυμήθηκαν.

Αυτό θεωρώ ότι εξηγεί και το 'περίεργο' της διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές με την ΚΟΕ. Μιας οργάνωσης που "έμπαινε" στο ΣΥΝ τη μία μέρα και αποχωρούσε, λόγω της διαφωνίας των μελών της, την... επόμενη.

Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους, λέει ο λαός. Κι αυτό, ίσως, εξηγεί τη "σύμπνοια" και "σταλινικών", και "τροτσκιστών', και "λενινιστών" και "εμπριμέ" και τρέχα γύρευε στο ΣΥΡΙΖΑ.
Φοβάμαι όμως ότι όταν μιλάμε για τον καθ' ημάς "αριστερισμό" τους καλύτερους λογαριασμούς τους κάνουν οι σχεδιαστές της Νέας Τάξης.

Η τέχνη του οπορτουνισμού και ο κυρ Αλέκος

Ο κυρ Αλέκος του ΣΥΝ δεν ανακάλυψε εσχάτως τον οπουρτουνισμό. Την ξέρει τη δουλίτσα από τον καιρό που ήταν ευρωβουλευτής.

Υπέρ των ΚΕΣ εκεί, κλείνοντας το μάτι στους ευρωπάτρωνες της κυριαρχίας της αγοράς αλλά (γιατί όχι και σε ημεδαπούς χρηματοδότες του κόμματός του

Υπέρ του δημόσιου πανεπιστήμιου εδώ, κλείνοντας το μάτι στους αφελείς ψηφοφόρους αλλά και στα πανεπιστημιακά λόμπι της μάσας των ευρωπρογραμμάτων

Άφησε υποτίθεται την ηγεσία του ΣΥΝ στη "νέα γενιά" κερδίζοντας προβολή ως "σκεπτόμενος ηγέτης" που δεν είναι σαν τους "δεινόσαυρους" και άρχισε το κατ' εξοχήν προσωπικό παιχνίδι της καθημερινής προβολής χωρίς το βαρίδι του κομματικού ελέγχου.

Μόνο οι αφελείς δεν έβλεπαν το στόχο του: πρωθυπουργός σε κυβέρνηση συνεργασίας ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ!

Μετά ακόμη και οι προσφιλείς του δημοσκόποι δεν κατόρθωναν να δώσουν τα ποσοστά που προσδοκούσε. Οπότε, ένα ακόμη βήμα... μπρος και όλες οι ευθύνες στον τυπάκο που έβαλε για πρόεδρο και πέφτει... (και) στις δημοσκοπήσεις.

Με τις τελευταίες δηλώσεις του, ο 'αντισυνωμοσιολόγος' όταν πρόκειται για το προβοκατόρικο σχέδιο, κυρ Αλέκος γίνεται κανονικότατα συνωμοσιολόγος!

Γιατί πέφτει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ; Μα γιατί τον στοχοποιούν!
Ποιοι; κυβέρνηση, ΛΑΟΣ, ΚΚΕ!
Γιατί; επειδή ακούει τους "νέους" και θέλει "άλλη πολιτική".

Και με αυτό το βολικό για αφελείς σχήμα θέλει να ξεχαστούν οι ευθύνες του. Γιατί ο κυρ Αλέκος ευθύνεται και προσωπικά, για τη δικιά του στάση και τις δικές του δηλώσεις και γενικότερα, ως πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.

Ειδικότερα δείχνοντας τους "εχθρούς" του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ θέλει να προσέξουμε αυτούς που δεν δείχνει! Να δούμε, και κυρίως να δουν τα μέλη του ΣΥΝ, ως φίλα προσκείμενο το ΠΑΣΟΚ.

Γι' αυτό ο κυρ Αλέκος "ξεχνά" τις βαρύτατες για το κόμμα του δηλώσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά και τον απολίτικο χαρακτήρα τους. Γιατί δεν ήταν ούτε κατά διάνοια εχθρικές στους προβοκάτορες και τα κέντρα πίσω τους αλλά τυπική πολιτικάντικη προσπάθεια προσέγγισης "νοικοκυραίων".

Ταυτόχρονα, μεταθέτοντας απολίτικα τη συζήτηση, θέλει να σταματήσει κάθε συζήτηση ουσίας για τα γεγονότα του Δεκέμβρη και να συνεχίσει ανεμπόδιστος, χωρίς εσωκομματικές αντιδράσεις και κοινωνικές επικρίσεις, το δρόμο του.

Κάτι τέτοιο βέβαια δεν είναι εύκολο. Δεν είμαστε όλοι σαν την, βολική για τον κυρ Αλέκο, ηγεσία του Αριστερού Ρεύματος του ΣΥΝ για να διυλίζουμε τον κώνωπα και να καταπίνουμε την κάμηλο!
Αλήθεια, τι κάνει αυτή η ψυχή, ο Λαφαζάνης;